ซูซิ...ซาซิมิ...หากินได้ในญี่ปุ่น...ส่วนซาอีปิ...กลับไปกินเมืองไทย...

00000ทุ่มเศษคณะก็เดินทางไปถึงภัตราคารที่ทางทัวร์จัดไว้ให้...เป็นบุฟเฟ่ต์บาร์บีคิว ทั้งเนื้อวัวเนื้อหมู ปลา ไก่ ซีฟูต ที่สุดแท้แต่ใครจะเลือก...พอได้ที่นั่งเรียบร้อยต่างคนก็แยกย้ายกันไปเลือกตักอาหาร...คนละชนิดสองชนิดแล้วนำมารวมกัน ปิ้งๆ ย่าง ๆบนเตาอย่างสนุกสนาน...ทานคู่กับน้ำจิ้ม สไตล์ญี่ปุ่นแต่รสชาดไม่เข้ากับปากปลาร้าอย่างพวกเรา ดีแต่ว่าคุณสุพจน์ เขาเป็นมืออาชีพนำลูกทัวร์มาบ่อยจึงได้เตรียมน้ำจิ้มของไทยที่คุ้นลิ้นไปด้วย...รสชาดจึงกลับคืนมาบ้าง...โต๊ะนั่งก็เหมือนโต๊ะร้านเนื้อย่างบ้านเรานี่แหละ...ที่บ้านเราคงลอกแบบไปจากญี่ปุ่น...หรือไม่ก็เกาหลี...จึงใช้ชื่อร้านว่าเนื้อย่างเกาหลี...มีเก้าอี้ สี่ห้าตัว...ล้อมรอบโต๊ะ...คนไทยสไตล์ลาวอีสานลากโต๊ะมาต่อกันสองตัวบ้างสามต้วบ้างตามแต่พื้นที่จะอำนวย...สจ.บ้านนอกอย่างพวกเรา...อร่อยหรือไม่ไม่ว่าตักทุกอย่างที่มี...จนล้นจานทั้งซูซิ ซาซิมิ ข้าวปั้นหน้าต่างๆ(ข้าวเหนียวพันสาหร่าย,ข้าวเหนียวห่อปลาดิบ) แต่หลากหลายกว่าเมืองไทยแถมเครื่องเคียงอีกมากมายอาทิ สลัด ราเม็ง อุดัง สิ่งที่ขาดไม่ได้ก็คือสาเก...เหล้าขาวชั้นดีที่เป็นเครื่องเคียงกับข้าวชั้นยอด"เขาให้ไปรินเอา" สจ.สฤษดิ์..ถือแก้วที่มีสาเกเกือบล้น...ทำให้พวกเราพากันเดินไปรินเอาเหล้าที่มีหลายขวดหลายตระกูลวางเรียงรายอยู่บนโต๊ะ..."เหล้ากะบุฟเฟ่ต์เบาะคือดีแท้..."สจ.กะปิถามด้วยความสงสัย...."เหล้าต้องซื้อเองครับ"คุณสุพจน์เตือนเบาๆ "กะย่าแล้วกินแหละ บ่มีไผบอกเฮย..."สจ.สฤษดิ์บอกด้วยภาคภูมิใจที่ขโมยกินสาเกญี่ปุ่นได้
00000เมนูพิเศษอีกที่ประทับใจพวกเราคือ ขาปูยักษ์ "ปูอลาสก้า กิโลละ 5000 บาท สั่งได้ไม่อั้นสำหรับพวกเรา"นายกสมชอบ หัวหน้าคณะทัวร์บอกทีมงานที่กำลังสนุกสนานกับการกิน หลังสาเกออกฤทธิ์เสียงก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ แถมโต๊ะข้างๆนักเรียนญี่ปุ่นสาวๆที่มากันเป็นกลุ่ม เป็นคู่นั่งไม่ระวังชายกระโปร่งมันยิ่งทำให้เฒ่าหัวงู...ที่หนีเมียมากินซาซิมิที่นี่....คนที่คิดถึงซาอีปิ...ก็ต้องทนอดไปกินที่บ้านครับเจ้านาย...และแถมโออี ปิ อีกหนึงหม้อใหญ่ที่เก่าและแก่ อีเฒ่าคนเดิมครับ...