มนุษย์ในโลกนี้...มีอะไรที่เหมือนและต่างกัน...

00พระราชวังที่ใหนๆในโลกนี้เหมือนกันอยู่อย่างคือมากด้วยระเบียบ...ข้อห้าม...ทั้งๆวันนี้เป็นวันจันทร์ยังบอกเราว่าเข้าชมไม่ได้เพราะเขาปิด...คณะเราทุกคนไม่มีใครอยากดูพระราชวังสักเท่าใดหรอก...ที่มาเมืองกิโมโนครั้งนี้อยากดูอย่างอื่นมากกว่า...ฝนพรำปรอยๆ อากาศเย็นถึงไม่หนาวจัดก็ทำให้คนที่มาจากประเทศร้อนอย่างพวกเรารู้สึกหนาวได้...หลายคนยืนถ่ายรูปไว้ดูไว้อวดคนพอสมควรแล้วก็ขึ้นรถ...เพราะไม่ได้เข้าไปในพระราชวังเห็นแต่ตัวกำแพงก็คงไม่มีใครใส่ใจนักนอกจากสาวนักเรียนนักศึกษาที่มากันเป็นกลุ่มเป็นคู่...แถมนุ่งสั้นตามแบบฟอร์มของญี่ปุ่นที่ทำให้ไอ้เฒ่าหัวงูทั้งหลายพอมีอารมณ์เบิกบานได้บ้าง...พระราชวังแห่งนี้ก็คงใช้เงินของประเทศมหาศาล...ใช้จำนวนคนที่เป็นแรงงานมากมายเช่นเดียวกับเมืองอื่นๆในการก่อสร้าง...สร้างเสร็จก็อยู่แค่ครอบครัวเดียว...ข้างในเขาทำอะไรบ้างใครจะไปรู้เพราะกำแพงหนาทึบ...ประตูเหล็กไม่รู้กี่ชั้น...เวรยามอีกต่างหาก...นี่แหละคือโลกมนุษย์ผู้ที่มีพละกำลังเหนือกว่าย่อมเอาเปรียบคนที่อ่อนแอเสมอ....
0000เที่ยงเศษรถก็มาจอดอยู่หน้าปากซอยแคบๆแห่งหนึ่ง กลางกรุงโตเกียว ทุกคนเดินตามกันเหมือนแถวนักเรียนอนุบาล ขึ้นไปบนอาคารหลังเล็กแห่งหนึ่งที่มีภาษาญี่ปุ่นเขียนไว้ให้อ่าน...ไม่เข้าใจหรอกดูรูปเอา..."ร้านอาหาร..."สจ.สฤษดิ์...เดาตามรูปทรงของอาคารที่ดัดแปลงเป็นภัตราคาร...
0000อาหารญี่ปุ่นวางเรียงรายรอพวกเราอยู่เต็มโต๊ะ(ขันโตก)ข้างๆมีเบาะรองนั่ง...ทุกคนเข้าไปนั่งประจำที่ไม่ได้พูดจากันมากนักเพราะ...กินบะหมี่...ขนมปัง...กาแฟคนละถ้วยตั้งแต่เช้า....นี่เกือบบ่ายโมงแล้ว...อาหารญี่ปุ่น...คนไทยอย่างเราคุ้นเคยบ้าง ถึงแม้จะไม่ได้กินประจำ สาหร่ายห่อข้าวเหนียว...ข้าวเหนียวห่อปลาดิบ...เส้นหมี่...หมั้นโถ...ต้มเส้น...ฯลฯ.... ก็รอดตายไป...